Το ρολόι της εκκλησίας του Αγίου
Φραγκίσκου, που βρισκόταν μερικά τετράγωνα ποιο μακριά από την καφετέρια
στην οποία είχαν δώσει ραντεβού ο Φερνάντο με τον Τσε, χτύπησε 11
φορές. Ο Φερνάντο καθόταν στο μοναδικό τραπεζάκι που είχε η καφετέρια
στον εξωτερικό χώρο της. Φορούσε ένα λευκό κουστούμι, με λευκό σκαρπίνι,
ενώ στο διπλανό κάθισμα είχε ακουμπισμένο το λευκό καπέλο του. Διάβαζε
την μοναδική αθλητική εφημερίδα που κυκλοφορεί στην χώρα. Κάθε τόσο
μουρμουρούσε και σε μερικές περιπτώσεις έφτυνε, παρόλο που προσπαθούσε
να φαίνεται όσο ποιο διακριτικός γινόταν.
Ο Τσε βρισκόταν στην άλλη άκρη του τετραγώνου και προχωρούσε βιαστικά για να μην αργήσει. Σιχαινόταν να αργεί στα ραντεβού του. Τελικά έφτασε στην καφετέρια, ελαφρώς λαχανιασμένος και χαιρέτησε τον Φερνάντο, ο οποίος άφησε την εφημερίδα στην άκρη και καλωσόρισε τον Αργεντίνο φίλο του.
- Όλα καλά, Τσε;
- Ναι, Φερνάντο. Μια χαρά. Είχα μια απροσδόκητη συνάντηση σήμερα, γι αυτό και άργησα λίγο.
- Εντάξει, δεν πειράζει, δεν άργησες και τόσο. Λοιπόν, σου έχω νέα.
- Α ωραία. Για πες...
- Σου βρήκα δουλειά. Βασικά, όχι ακριβώς, πρέπει να αιτηθείς για να την πάρεις, αλλά έχεις πολλές πιθανότητες να τα καταφέρεις. Έχουμε και τις κατάλληλες συστάσεις. Είπε ο Φερνάντο και έκλεισε το μάτι. Αμέσως μετά συνέχισε...
- Η Sporting Cristal λοιπόν, βάση πολύ καλών πληροφοριών που έχω, θα ψάχνει για προπονητή από αύριο. Γι αυτό πρέπει να βιαστούμε.
- Έχω πάρει ορισμένες πληροφορίες για αυτή την ομάδα και μπορώ να πω ότι με διεγείρει η προοπτική να την αναλάβω.
- Tέλεια! Αύριο, θα φυλάμε καραούλι μέχρι να βγει η ανακοίνωση απόλυσης του τωρινού προπονητή. Μόλις γίνει αυτό, θα πάμε κατευθείαν στο γραφείο του προέδρου της. Φυσικά σήμερα θα πέσουν τα απαραίτητα τηλέφωνα, ώστε να μην μας προλάβει κάποιος άλλος. Όμως πρέπει να ξέρεις Τσε, είναι δύσκολος άνθρωπος ο πρόεδρος... Καμία σχέση με τον Φιντέλ...
- Ναι, το έμαθα και αυτό... Δεν με νοιάζει όμως, πιστεύω ότι θα τον φέρω στα νερά μου!
- Ωραία, αυτό ήθελα να ακούσω. Οπότε πήγαινε κάνε τις βόλτες σου, ξεκουράσου και αύριο να είσαι stand by στο ξενοδοχείο. Θα περάσω να σε πάρω ίσως σε ανύποπτη φάση!
Ο Φερνάντο άφησε μερικά χρήματα στο τραπέζι για να πληρώσει τον καφέ, χαιρέτησε τον Τσε και έφυγε βιαστικός, βάζοντας την εφημερίδα στην μασχάλη του.
Ο Τσε ήθελε να μάθει πληροφορίες για την ομάδα που προφανώς θα αναλάμβανε από αύριο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ήξερε κανέναν εκτός του Φερνάντο και της Ίλντας για να του δώσει... Οπότε αναγκάστηκε να κάνει υπομονή μέχρι την επόμενη ημέρα. Σηκώθηκε και αφού γύρισε για μερικές ώρες περπατώντας την πόλη, πράγμα που τον έκανε να σκέφτεται πότε την Ίλντα και πότε την Sporting, κατέληξε στο ξενοδοχείο όπου πήγε αμέσως έπεσε να κοιμηθεί. Η αυπνία της χθεσινής νύχτας, σε συνδυασμό τα όσα πέρασε την μέρα, τον είχαν κουράσει πάρα πολύ.
Ξύπνησε την επόμενη ημέρα, εμφανώς ξεκούραστος. Δοκίμασε να ξυριστεί, μετά από πολύ- πολύ καιρό, αλλά το ξυράφι δεν θα είχε αποτέλεσμα, έτσι το μετάνιωσε. Έτσι και αλλιώς το μούσι που είχε του έδινε μια άλλη γοητεία. Ετοιμάστηκε φορώντας ξανά τα ρούχα που είχε βάλει χθες και περίμενε.
Λίγες ώρες μετά, ήρθε ο Φερνάντο. Η στιγμή είχε φτάσει. Μπήκαν και οι δύο στο αυτοκίνητο του Φερνάντο και φύγανε για το γραφείο του προέδρου της Sporting Cristal. Η αλήθεια είναι ότι φάνηκε αρκετά μεγάλη η διαδρομή στον Τσε, αλλά λίγο το ότι δεν ήξερε τους δρόμους, λίγο το ότι έχει πολλούς μονόδρομους και στην ουσία κάνανε πολλές σβούρες μέσα στην πόλη, δεν πήγαν και τόσο μακριά από το κέντρο της. Αφού φτάσανε σε ένα κτήριο, που μόνο εντυπωσιακό δεν το λες, ο Φερνάντο σταμάτησε και έκανε νόημα στον Τσε ότι φτάσανε.
Ο Τσε κατέβηκε από το αυτοκίνητο και κοίταξε το διώροφο κτίριο, στο οποίο δέσποζε μια μεγάλη σημαία της Sporting Cristal στην οροφή του. Κατευθύνθηκε μαζί με τον Φερνάντο προς την είσοδο. Εκεί βρισκόταν μια κοπέλα, receptionist. Αυτή, αφού αντάλλαξε μερικές κουβέντες με τον Φερνάντο, σήκωσε το τηλέφωνο και μίλησε με κάποιον. Όσοι ώρα ο Φερνάντο συνομιλούσε με την κοπέλα και η κοπέλα με το τηλέφωνο, ο Τσε χάζευε τα γύρω του γραφεία, στα οποία αρκετός κόσμος πηγαινοερχόταν κρατώντας χαρτιά και διάφορα άλλα έγγραφα, ενώ άλλοι μιλούσαν στο τηλέφωνο, οι περισσότεροι από αυτούς σε έντονο ύφος. Η κοπέλα έκλεισε το τηλέφωνο, έδειξε ευγενικά προς της σκάλες. Ο Φερνάντο ευχαρίστησε την κοπέλα και έγνεψε του Τσε να τον ακολουθήσει για να ανεβούνε στον επάνω όροφο.
Όλος ο επάνω όροφος ήταν το γραφείο του προέδρου! Αυτό ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, αν αναλογιστείς την φτώχεια που θύμιζε το κτήριο εξωτερικά. Η σκάλα έβγαζε σε ένα προθάλαμο η οποία είχε μια τεράστια διπλή καφέ πόρτα με πολλά και περίεργα σκαλίσματα πάνω της. Χτύπησαν την πόρτα και άνοιξε μια κοπέλα που ήταν πολύ πιο όμορφη από την receptionist. Έκανε νόημα στους δύο άντρες να περάσουν και τους οδήγησε προς το κυρίως γραφείο του προέδρου. Ο Τσε εντόπισε το γραφείο της κοπέλας, το οποίο βρισκόταν αμέσως δεξιά, μετά την είσοδο του γραφείου. Η κοπέλα αυτή είναι και ο μοναδικός υπάλληλος που βρίσκεται στον όροφο αυτό, καθώς όλος ο υπόλοιπος χώρος δεν είναι τίποτα άλλο παρά τροπαιοθήκες, βιτρίνες με λάβαρα, πανάκριβα χαλιά στο πάτωμα και γενικά μια πολύ βαριά διακόσμιση που υπήρχε σε όλο το διαμέρισμα. Μετά από λίγο περπάτημα η κοπέλα έδειξε την είσοδο του γραφείου του προέδρου. Πόρτα δεν υπήρχε και φαινόταν η αριστερή γωνία του γραφείου από εκεί που στέκονταν οι δύο άντρες. Ευχαρίστησαν την κοπέλα και μπήκαν.
Ο πρόεδρος σήκωσε το κεφάλι του από τα χαρτιά του όταν αντιλήφθηκε τους δύο άντρες στην είσοδο. Σηκώθηκε πάνω και με γρήγορες κινήσεις έφτασε κοντά τους για να τους σφίξει το χέρι. Παρόλα αυτά η κίνηση του δεν φαινόταν ευγενική, μάλλον από συνήθειο από τις πολλές συνεργασίες και συμφωνίες που κλείνει συνεχώς. Ήταν αρκετά κοντός, ίσως περισσότερο από το συνηθισμένο, με μια αρκετά μεγάλη επιφάνεια χωρίς μαλλιά στο κεφάλι του, αλλά όσα του είχαν απομείνει γύρω από το κενό ήταν μακριά. Φορούσε ένα καφέ κουστούμι και τα μάτια του ήταν αρκετά εκφραστικά. «Χαίρετε. Ονομάζομαι Ντιμίτριο Άγιο Μελισσανίδιος Σοφίας ντελ Τιγρέου, αλλά εσείς μπορείτε να με φωνάζετε Τιγρέου»...
Ο Τσε βρισκόταν στην άλλη άκρη του τετραγώνου και προχωρούσε βιαστικά για να μην αργήσει. Σιχαινόταν να αργεί στα ραντεβού του. Τελικά έφτασε στην καφετέρια, ελαφρώς λαχανιασμένος και χαιρέτησε τον Φερνάντο, ο οποίος άφησε την εφημερίδα στην άκρη και καλωσόρισε τον Αργεντίνο φίλο του.
- Όλα καλά, Τσε;
- Ναι, Φερνάντο. Μια χαρά. Είχα μια απροσδόκητη συνάντηση σήμερα, γι αυτό και άργησα λίγο.
- Εντάξει, δεν πειράζει, δεν άργησες και τόσο. Λοιπόν, σου έχω νέα.
- Α ωραία. Για πες...
- Σου βρήκα δουλειά. Βασικά, όχι ακριβώς, πρέπει να αιτηθείς για να την πάρεις, αλλά έχεις πολλές πιθανότητες να τα καταφέρεις. Έχουμε και τις κατάλληλες συστάσεις. Είπε ο Φερνάντο και έκλεισε το μάτι. Αμέσως μετά συνέχισε...
- Η Sporting Cristal λοιπόν, βάση πολύ καλών πληροφοριών που έχω, θα ψάχνει για προπονητή από αύριο. Γι αυτό πρέπει να βιαστούμε.
- Έχω πάρει ορισμένες πληροφορίες για αυτή την ομάδα και μπορώ να πω ότι με διεγείρει η προοπτική να την αναλάβω.
- Tέλεια! Αύριο, θα φυλάμε καραούλι μέχρι να βγει η ανακοίνωση απόλυσης του τωρινού προπονητή. Μόλις γίνει αυτό, θα πάμε κατευθείαν στο γραφείο του προέδρου της. Φυσικά σήμερα θα πέσουν τα απαραίτητα τηλέφωνα, ώστε να μην μας προλάβει κάποιος άλλος. Όμως πρέπει να ξέρεις Τσε, είναι δύσκολος άνθρωπος ο πρόεδρος... Καμία σχέση με τον Φιντέλ...
- Ναι, το έμαθα και αυτό... Δεν με νοιάζει όμως, πιστεύω ότι θα τον φέρω στα νερά μου!
- Ωραία, αυτό ήθελα να ακούσω. Οπότε πήγαινε κάνε τις βόλτες σου, ξεκουράσου και αύριο να είσαι stand by στο ξενοδοχείο. Θα περάσω να σε πάρω ίσως σε ανύποπτη φάση!
Ο Φερνάντο άφησε μερικά χρήματα στο τραπέζι για να πληρώσει τον καφέ, χαιρέτησε τον Τσε και έφυγε βιαστικός, βάζοντας την εφημερίδα στην μασχάλη του.
Ο Τσε ήθελε να μάθει πληροφορίες για την ομάδα που προφανώς θα αναλάμβανε από αύριο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ήξερε κανέναν εκτός του Φερνάντο και της Ίλντας για να του δώσει... Οπότε αναγκάστηκε να κάνει υπομονή μέχρι την επόμενη ημέρα. Σηκώθηκε και αφού γύρισε για μερικές ώρες περπατώντας την πόλη, πράγμα που τον έκανε να σκέφτεται πότε την Ίλντα και πότε την Sporting, κατέληξε στο ξενοδοχείο όπου πήγε αμέσως έπεσε να κοιμηθεί. Η αυπνία της χθεσινής νύχτας, σε συνδυασμό τα όσα πέρασε την μέρα, τον είχαν κουράσει πάρα πολύ.
Ξύπνησε την επόμενη ημέρα, εμφανώς ξεκούραστος. Δοκίμασε να ξυριστεί, μετά από πολύ- πολύ καιρό, αλλά το ξυράφι δεν θα είχε αποτέλεσμα, έτσι το μετάνιωσε. Έτσι και αλλιώς το μούσι που είχε του έδινε μια άλλη γοητεία. Ετοιμάστηκε φορώντας ξανά τα ρούχα που είχε βάλει χθες και περίμενε.
Λίγες ώρες μετά, ήρθε ο Φερνάντο. Η στιγμή είχε φτάσει. Μπήκαν και οι δύο στο αυτοκίνητο του Φερνάντο και φύγανε για το γραφείο του προέδρου της Sporting Cristal. Η αλήθεια είναι ότι φάνηκε αρκετά μεγάλη η διαδρομή στον Τσε, αλλά λίγο το ότι δεν ήξερε τους δρόμους, λίγο το ότι έχει πολλούς μονόδρομους και στην ουσία κάνανε πολλές σβούρες μέσα στην πόλη, δεν πήγαν και τόσο μακριά από το κέντρο της. Αφού φτάσανε σε ένα κτήριο, που μόνο εντυπωσιακό δεν το λες, ο Φερνάντο σταμάτησε και έκανε νόημα στον Τσε ότι φτάσανε.
Ο Τσε κατέβηκε από το αυτοκίνητο και κοίταξε το διώροφο κτίριο, στο οποίο δέσποζε μια μεγάλη σημαία της Sporting Cristal στην οροφή του. Κατευθύνθηκε μαζί με τον Φερνάντο προς την είσοδο. Εκεί βρισκόταν μια κοπέλα, receptionist. Αυτή, αφού αντάλλαξε μερικές κουβέντες με τον Φερνάντο, σήκωσε το τηλέφωνο και μίλησε με κάποιον. Όσοι ώρα ο Φερνάντο συνομιλούσε με την κοπέλα και η κοπέλα με το τηλέφωνο, ο Τσε χάζευε τα γύρω του γραφεία, στα οποία αρκετός κόσμος πηγαινοερχόταν κρατώντας χαρτιά και διάφορα άλλα έγγραφα, ενώ άλλοι μιλούσαν στο τηλέφωνο, οι περισσότεροι από αυτούς σε έντονο ύφος. Η κοπέλα έκλεισε το τηλέφωνο, έδειξε ευγενικά προς της σκάλες. Ο Φερνάντο ευχαρίστησε την κοπέλα και έγνεψε του Τσε να τον ακολουθήσει για να ανεβούνε στον επάνω όροφο.
Όλος ο επάνω όροφος ήταν το γραφείο του προέδρου! Αυτό ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, αν αναλογιστείς την φτώχεια που θύμιζε το κτήριο εξωτερικά. Η σκάλα έβγαζε σε ένα προθάλαμο η οποία είχε μια τεράστια διπλή καφέ πόρτα με πολλά και περίεργα σκαλίσματα πάνω της. Χτύπησαν την πόρτα και άνοιξε μια κοπέλα που ήταν πολύ πιο όμορφη από την receptionist. Έκανε νόημα στους δύο άντρες να περάσουν και τους οδήγησε προς το κυρίως γραφείο του προέδρου. Ο Τσε εντόπισε το γραφείο της κοπέλας, το οποίο βρισκόταν αμέσως δεξιά, μετά την είσοδο του γραφείου. Η κοπέλα αυτή είναι και ο μοναδικός υπάλληλος που βρίσκεται στον όροφο αυτό, καθώς όλος ο υπόλοιπος χώρος δεν είναι τίποτα άλλο παρά τροπαιοθήκες, βιτρίνες με λάβαρα, πανάκριβα χαλιά στο πάτωμα και γενικά μια πολύ βαριά διακόσμιση που υπήρχε σε όλο το διαμέρισμα. Μετά από λίγο περπάτημα η κοπέλα έδειξε την είσοδο του γραφείου του προέδρου. Πόρτα δεν υπήρχε και φαινόταν η αριστερή γωνία του γραφείου από εκεί που στέκονταν οι δύο άντρες. Ευχαρίστησαν την κοπέλα και μπήκαν.
Ο πρόεδρος σήκωσε το κεφάλι του από τα χαρτιά του όταν αντιλήφθηκε τους δύο άντρες στην είσοδο. Σηκώθηκε πάνω και με γρήγορες κινήσεις έφτασε κοντά τους για να τους σφίξει το χέρι. Παρόλα αυτά η κίνηση του δεν φαινόταν ευγενική, μάλλον από συνήθειο από τις πολλές συνεργασίες και συμφωνίες που κλείνει συνεχώς. Ήταν αρκετά κοντός, ίσως περισσότερο από το συνηθισμένο, με μια αρκετά μεγάλη επιφάνεια χωρίς μαλλιά στο κεφάλι του, αλλά όσα του είχαν απομείνει γύρω από το κενό ήταν μακριά. Φορούσε ένα καφέ κουστούμι και τα μάτια του ήταν αρκετά εκφραστικά. «Χαίρετε. Ονομάζομαι Ντιμίτριο Άγιο Μελισσανίδιος Σοφίας ντελ Τιγρέου, αλλά εσείς μπορείτε να με φωνάζετε Τιγρέου»...
No comments:
Post a Comment