Λίμα - Περού

Ο Findel είχε φροντίσει να δώσει χρήματα στον Che κατά την αποχώρηση του από την Κούβα. Δεν ήταν κανένα τεράστιο ποσό, αλλά ήταν ικανό να βγάλει το ταξίδι του και να έχει κάποια χρήματα στην τσέπη για τις πρώτες του μέρες διαμονής στην Λίμα. Βέβαια είχαν υπολογίσει χωρίς τον ξενοδόχο...

Στα σύνορα από το Μεξικό προς τον Παναμά βρήκαν έναν παλιό γνώριμο. Ένας από τα τσιράκια του Γκολάρα μετά την κατάρρευση του δικτάτορα του Κουβανικού ποδοσφαίρου και την φυγή του από την Κούβα, έπιασε δουλειά ως συνοροφύλακας στο Μεξικό. Για κακή τύχη του Che, έπεσε πάνω του! Το τσιράκι του Γκολάρα εκβίασε τον Che και τελικά ο ήρωας της ιστορίας μας, αναγκάστηκε να πληρώσει ένα σημαντικό ποσό για να περάσει τα σύνορα, χάνοντας πολλές ώρες σε εκείνο το σημείο. Φυσικά ο Che μόνο σίγουρος δεν μπορεί να είναι ότι το τσιράκι δεν θα πάει να "πουλήσει" αυτή την πληροφορία στον Γκολτίστα. Έτσι έπρεπε να βιαστεί και να φροντίσει να μην αφήσει άλλα ίχνη πίσω του.

Εξαντλημένος και ταλαιπωρημένος, ο Che έφτασε στην Λίμα. Το πρώτο πράγμα που έκανε, ήταν να τηλεφωνήσει σε ένα από τα τηλέφωνα που του έδωσε ο Findel για να βρει κάπου να κοιμηθεί. Μέσα σε λίγη ώρα βρισκόταν ήδη στο δωμάτιο ενός πανδοχείου, το οποίο δεν το χαρακτηρίζεις και το πλουσιότερο της πόλης. Ήταν πανδοχείο όπου οι άπιστοι σύζυγοι έφερναν τις πόρνες που ψωνίζανε από τις γύρω περιοχές για να κάνουν τα τερτίπια τους. Εκείνη την στιγμή όμως, ήταν το λιγότερο που ένοιαζε τον Che. Ήθελε απλά ένα κρεββάτι!

Την επόμενη ημέρα, ο Che κατέβηκε και τηλεφώνησε από το τηλέφωνο του πανδοχείου στον σύνδεσμο του Findel. Τον σημαντικότερο ίσως άνθρωπο που θα τον βοηθούσε σε αυτή τη πόλη. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ένας Fernando. Ο τελευταίος μόλις κατάλαβε με ποιόν συνομιλούσε και ποιός τον έστελνε, άλλαξε τον τόνο της φωνής του από απότομο, σε πολύ ενθουσιώδεις και γλυκό. Περίμενε έναν άνθρωπο σαν τον Che στην χώρα του, όπως περιμένει το άγριο γρασίδι στα λιβάδια του Περού της πρώτες σταγόνες βροχής!




Διευθετήθηκε συνάντηση μεταξύ των δύο ανδρών. Ο Che χάζευε το τηλέφωνο του φυσικοθεραπευτηρίου. Ήταν έτοιμος να τηλεφωνήσει, αλλά ένα αίσθημα μάλλον ντροπής τον κατέκλυσε. Είχε πολύ καιρό να ακούσει την Ίλδα. Θα τον καταλάβαινε; Θα ένιωθε ακόμα όπως νιώθει αυτός για αυτήν; Απορίες που έκαναν τον Che να διστάζει να τηλεφωνήσει. Τελικά μετά από μια μεγάλη μάχη μέσα του, κυριάρχησε ο δισταγμός. Έφυγε και πήγε να βρει το καφέ στο οποίο είχε δώσει το ραντεβού του με τον Fernando.



 
Η γνωριμία του Fernando με τον Che κράτησε πολλές ώρες. Οι ερωτήσεις έδιναν και έπαιρναν. Ο Che όμως ακόμα δεν είχε κάνει την κρίσιμη ερώτηση. "Που είναι το φυσικοθεραπευτήριο στο οποίο πιθανόν να δουλεύει η Ίλδα;". Δεν του έβγαινε. Έφτασε πολλές φορές στην άκρη του στόματος του, όμως όλο κοβόταν και τελικά ρωτούσε κάτι άσχετο. Ο δισταγμός ακόμα κυρίευε έναν άνδρα σαν τον Che.



Μετά από ώρα ο Fernando έδωσε κάποια χρήματα στον Che και του όρισε νέο ραντεβού για την επόμενη ημέρα. Ο Che είχε όλο το απόγευμα μπροστά του για να εξερευνήσει την πόλη. Ο Fernando του είχε πει αρκετά σημαντικά πράγματα, όμως ελάχιστα είχε κρατήσει. Ο Che ένιωθε ότι έπρεπε να βρει την Ίλδα και πλέον είχε την ευκαιρία να το κάνει μόνος του. Βγήκε από το καφέ και περίμενε να απομακρυνθεί ο Fernando. Πλησίασε έναν εφημεριδοπώλη, κάπως ηλικιωμένο, ο οποίος καθόταν σε μια σκιά στη γωνία του δρόμου όπου βρισκόταν το καφέ. Ρώτησε αν ήξερε κάποιο φυσικοθεραπείο εκεί κοντά. Ο εφημεριδοπώλης του απάντησε πως υπήρχε ένα πίσω από την οδό Gutierez. Αφού πήρε τις πληροφορίες για το πως να φτάσει εκεί, ο Che ξεκίνησε την αναζήτηση του.

Λίγη ώρα μετά βρισκόταν απέναντι από το φυσικοθεραπευτήριο. Κοιτούσε την ταμπέλα του και προσπαθούσε να διακρίνει το τηλέφωνο που έγραφε. Έβγαλε το χαρτάκι που του είχε δώσει ο Findel και κοίταξε το πίσω μέρος του. Εκεί έγραφε τα ίδια νούμερα! Ο Che ένιωθε πολύ τυχερός που με την πρώτη του προσπάθεια πέτυχε αυτό ακριβώς που έψαχνε! Πλησίασε και μπήκε μέσα. Πήγε απευθείας στην reception όπου ρώτησε αν δουλεύει εκεί κάποια κοπέλα με το όνομα Ίλδα. Η receptionist του απάντησε καταφατικά. Η καρδιά του Che σκίρτησε από χαρά! Ρώτησε με ενθουσιώδες ύφος αν είναι εδώ τώρα, αλλά προς κακή του τύχη η receptionist του απάντησε πως όχι, είχε φύγει για μεσημέρι.




Ο Che στεναχωρήθηκε με την 2η απάντηση, αλλά δεν έχασε το κέφι του. Είχε πετύχει διάνα! Έκανε να φύγει, αφού ευχαρίστησε την κοπέλα, όμως ενώ γύρισε την πλάτη του και αντίκρισε την έξοδο, η receptionist τον ρώτησε:
- Έχετε κάποια συγγένεια; Να της πω ότι περάσατε;
- Ε; Όχι, όχι δεσποινίς δεν έχουμε συγγένεια.
- Τότε, θέλετε να της πω κάτι;
- Ε, να ... πείτε της ότι πέρασε ο Che. Μπορώ να αφήσω ένα τηλέφωνο να της το δώσετε;
- Ναι, φυσικά. Απλά...
- Απλά; Τι; Σας δυσκολεύω; Αν είναι έτσι, δεν πειράζει. Να περάσω εγώ κάποια άλλη στιγμή να την δω.
- Όχι, όχι, δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Να ... ξέρετε, δεν ξέρω πόσο καιρό έχετε να δείτε την Ίλντα, ή πόσο καλά την ξέρετε, αλλά ίσως αυτό να μην αρέσει στον άντρα της...
Το νέο αυτό έπεσε σαν κεραμίδα στο κεφάλι του Che. Η Ιλντα, η αγαπημένη του Ίλντα είναι ... παντρεμένη!