O Che είδε τους παίχτες όλους, έναν προς έναν. Τα μάτια τους δεν μπορεί να πει κανείς πως γυάλιζαν, μάλλον το αντίθετο...
Κοίταξε τους δύο τερματοφύλακες. Ο Jose και ο Erick ήταν δύο καλοδουλεμένοι παίχτες, ειδικά ο δεύτερος ήταν και πολύ ψηλός και γέμιζε εμπιστοσύνη από την πρώτη ματιά.
Την ώρα που χάζευε την υπόλοιπη ομάδα, πετάχτηκε ο Edwin Perez ο αρχηγός της ομάδας, και είπε «Καλωσορίσατε, αλλά από το να κοιταζόμαστε, δεν θα ήταν καλύτερο να πάρουμε καμιά μπάλα να τρέξουμε λιγάκι;» Οι υπόλοιποι γέλασαν.
Ο Che έσκασε ένα χαμόγελο, χωρίς να το εννοεί όμως «Τόσο καιρό παίρνατε την μπάλα, και τρέχατε στο γήπεδο. Για πείτε μου σε ποιά θέση είστε;» απάντησε.
Ο Perez φάνηκε να νευριάζει και ύψωσε τον τόνο της φωνής του, μπερδεύοντας παράλληλα και τα λόγια του «Το ότι είμαστε εκεί κάτω, μόνο εμείς δεν φταίμε! Η διαιτησία... οι άλλοι... η ομοσπονδία...». Σταμάτησε απότομα κυρίως επειδή δεν ήξερε πως να εκφραστεί, αλλά και για να μην πει πράγματα που δεν θέλει.
«Ώστε αυτοί φταίνε; Μάλιστα... Σίγουρα για να το λες εσύ, κάτι έχει γίνει. Αλλά μήπως φταίτε και εσείς που τους αφήσατε να κάνουν ότι θέλουν;» είπε ο Che και κοίταξε όλους τους ποδοσφαιριστές. Οι παίχτες κοιταχτήκανε μεταξύ τους. Μήπως αυτός ο νέος προπονητής είχε κάποιο δίκιο; Σε πόσα παιχνίδια είχαν μπει στο γήπεδο, και μόλις έβλεπαν μια εχθρική διαιτησία, παρατούσανε το παιχνίδι από τα πρώτα λεπτά; Οι περισσότεροι έσκυψαν το κεφάλι, προβληματισμένοι.
«Βλέπετε λοιπόν ότι εκτός από τους “άλλους”, φταίτε λίγο και εσείς. Αλλά αυτό διορθώνεται. Μαζί θα κάνουμε μια ομάδα που θα παίζει καλό ποδόσφαιρο. Και θα κερδίζουμε όλους τους αντιπάλους, είτε αυτοί είναι 11 μέσα στο γήπεδο, είτε 12, είτε 13!» συνέχισε και χτύπησε τη γροθιά του στη χούφτα του, υψώνοντας τον τόνο της φωνής του στο τέλος.
Οι περισσότεροι παίχτες φάνηκαν να ενθουσιάζονται από τα λόγια του προπονητή τους. Υπήρχαν όμως και δύο-τρεις που μάλλον σκοτείνιασαν με τα λόγια που άκουσαν. Ο Che τους εντόπισε. Είχε ήδη εχθρούς μέσα στην ομάδα...
Η προπόνηση ξεκίνησε ύστερα από μερικά λεπτά. Οι παίχτες ανεβοκατέβαιναν με καλή διάθεση το γήπεδο, κάνοντας ασκήσεις με μπάλα. Ο Che συζητούσε όλη την ώρα με τους βοηθούς του, ρίχνοντας παράλληλα και κλεφτιές ματιές στο γήπεδο. Έβλεπε και σημείωνε στον εγκέφαλο του ποιοι παίχτες ακολουθούσαν σωστά τις οδηγίες, εκτελούσαν τις ασκήσεις όπως έπρεπε και πως αντιδρούσαν με τους συμπαίχτες του. Πριν καν τελειώσει η 1η αυτή προπόνηση, είχε αντλήσει πολλές πληροφορίες για τους παίχτες του. Είχε μόλις 4 μέρες μπροστά του για να ετοιμάσει την ομάδα του για τον 1ο αγώνα υπό τις οδηγίες του...
Κοίταξε τους δύο τερματοφύλακες. Ο Jose και ο Erick ήταν δύο καλοδουλεμένοι παίχτες, ειδικά ο δεύτερος ήταν και πολύ ψηλός και γέμιζε εμπιστοσύνη από την πρώτη ματιά.
Την ώρα που χάζευε την υπόλοιπη ομάδα, πετάχτηκε ο Edwin Perez ο αρχηγός της ομάδας, και είπε «Καλωσορίσατε, αλλά από το να κοιταζόμαστε, δεν θα ήταν καλύτερο να πάρουμε καμιά μπάλα να τρέξουμε λιγάκι;» Οι υπόλοιποι γέλασαν.
Ο Che έσκασε ένα χαμόγελο, χωρίς να το εννοεί όμως «Τόσο καιρό παίρνατε την μπάλα, και τρέχατε στο γήπεδο. Για πείτε μου σε ποιά θέση είστε;» απάντησε.
Ο Perez φάνηκε να νευριάζει και ύψωσε τον τόνο της φωνής του, μπερδεύοντας παράλληλα και τα λόγια του «Το ότι είμαστε εκεί κάτω, μόνο εμείς δεν φταίμε! Η διαιτησία... οι άλλοι... η ομοσπονδία...». Σταμάτησε απότομα κυρίως επειδή δεν ήξερε πως να εκφραστεί, αλλά και για να μην πει πράγματα που δεν θέλει.
«Ώστε αυτοί φταίνε; Μάλιστα... Σίγουρα για να το λες εσύ, κάτι έχει γίνει. Αλλά μήπως φταίτε και εσείς που τους αφήσατε να κάνουν ότι θέλουν;» είπε ο Che και κοίταξε όλους τους ποδοσφαιριστές. Οι παίχτες κοιταχτήκανε μεταξύ τους. Μήπως αυτός ο νέος προπονητής είχε κάποιο δίκιο; Σε πόσα παιχνίδια είχαν μπει στο γήπεδο, και μόλις έβλεπαν μια εχθρική διαιτησία, παρατούσανε το παιχνίδι από τα πρώτα λεπτά; Οι περισσότεροι έσκυψαν το κεφάλι, προβληματισμένοι.
«Βλέπετε λοιπόν ότι εκτός από τους “άλλους”, φταίτε λίγο και εσείς. Αλλά αυτό διορθώνεται. Μαζί θα κάνουμε μια ομάδα που θα παίζει καλό ποδόσφαιρο. Και θα κερδίζουμε όλους τους αντιπάλους, είτε αυτοί είναι 11 μέσα στο γήπεδο, είτε 12, είτε 13!» συνέχισε και χτύπησε τη γροθιά του στη χούφτα του, υψώνοντας τον τόνο της φωνής του στο τέλος.
Οι περισσότεροι παίχτες φάνηκαν να ενθουσιάζονται από τα λόγια του προπονητή τους. Υπήρχαν όμως και δύο-τρεις που μάλλον σκοτείνιασαν με τα λόγια που άκουσαν. Ο Che τους εντόπισε. Είχε ήδη εχθρούς μέσα στην ομάδα...
Η προπόνηση ξεκίνησε ύστερα από μερικά λεπτά. Οι παίχτες ανεβοκατέβαιναν με καλή διάθεση το γήπεδο, κάνοντας ασκήσεις με μπάλα. Ο Che συζητούσε όλη την ώρα με τους βοηθούς του, ρίχνοντας παράλληλα και κλεφτιές ματιές στο γήπεδο. Έβλεπε και σημείωνε στον εγκέφαλο του ποιοι παίχτες ακολουθούσαν σωστά τις οδηγίες, εκτελούσαν τις ασκήσεις όπως έπρεπε και πως αντιδρούσαν με τους συμπαίχτες του. Πριν καν τελειώσει η 1η αυτή προπόνηση, είχε αντλήσει πολλές πληροφορίες για τους παίχτες του. Είχε μόλις 4 μέρες μπροστά του για να ετοιμάσει την ομάδα του για τον 1ο αγώνα υπό τις οδηγίες του...
No comments:
Post a Comment